16 Νοεμβρίου 2013

10 Δ10 Περί Ψαλμωδίας με δ΄ ήχο και Ι΄ εωθινό.



Φίλες και φίλοι … η σπουδή της Βυζαντινής μουσικής και της ψαλτικής τέχνης  είναι μια αδιάκοπη αναζήτηση  και μια κοπιαστική εργασία, που δεν έχει σταματημό.
Όλοι οι «μεγάλοι» της τέχνης μέχρι την  τελευταία στιγμή στην εδώ ζωή τους μελετούσαν αγωνίζονταν ανακάλυπταν καινούργια πράγματα.
Εμείς πάλι οι νεώτερες γενεές δεν έχουμε υπομονή , μας παρέσυρε το κύμα του αιώνα της ταχύτητας και όλα θέλουμε να τα κάνουμε βιαστικά και να έχουμε και καλά, ποιοτικά αποτελέσματα, αυτό όμως είναι ενάντια στους κανόνες της φύσης.
Γράφει ο κυρ Φώτης ο Κόντογλους σχετικά με το έργο και τους εργάτες:

«Με την προσοχή μονάχα δουλεύουμε αληθινά. Χωρίς προσοχή φυγοπονούμε.
Δουλειά χωρίς προσοχή , χωρίς ολόψυχη προσήλωση, μοιάζει με μηχανή που γυρνά στον αγέρα, στροφές πολλές αλλά έργο τίποτε.
Με το πνεύμα της προσοχής κατακτούμε το πνεύμα της ακρίβειας, της εκτιμήσεως και της λεπτομέρειας που είναι αυτό το πνεύμα της τέχνης.
Οι βιαστικοί είναι εγωϊστές  και άθεοι. Βιαστικός δεν μπορεί να είναι ο ρυθμός της ομορφιάς και της σοφίας.
Η βιάση ποτές δεν συντροφεύτηκε από επιτυχία ποτές δε στερέωσε έργα.
Αργά και επίμονα γίνονται τα έργα.
Πρόχειρα και άκοπα δεν δημιουργούνται παρά μονάχα ονόματα.
Αυτός είναι ο ρυθμός των έργων, αργός αδιάκοπος ακαταπόνητος.» 


    

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.