28 Ιουνίου 2012

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΑΡΑΚΑΛΛΟΥ...εορτή Πέτρου και Πάυλου



ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΑΡΑΚΑΛΛΟΥ
Το μοναστήρι αυτό, αφιερωμένο στη μνήμη των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου (29 Ιουνίου), βρίσκεται ανάμεσα στις μονές Μεγίστης Λαύρας και Ιβήρων, πάνω σε μια πλαγιά, απ' όπου αγναντεύει περήφανο τη θάλασσα. Με την ίδρυση και την ονομασία της μονής ασχολήθηκαν πολλοί ερευνητές, και πρότειναν διάφορες γνώμες.
Σύμφωνα με την παράδοση η πρώτη ίδρυση της μονής αποδίδεται στον αυτοκράτορα Καρακάλλα (211-217), από τον οποίο πήρε και το όνομά της, Την όχι και τόσο σωστή αυτή άποψη δέχεται ο Ιωάννης Κομνηνός στο Προσκυνητάριον του Αγίου Όρους, ενώ ο Γεράσιμος Σμυρνάκης τροποποίησε κάπως αυτή την εκδοχή και υποστηρίζει ότι κτίσμα του Ρωμαίου αυτοκράτορα είναι μόνο ο παραλιακός πύργος της μονής, Το ίδιο αβάσιμη θα πρέπει να θεωρηθεί η παραγωγή του ονόματος από το τουρκικό «καρά-κουλέ», που σημαίνει μαύρος πύργος, και τούτο γιατί η Μονή με το παραπάνω όνομά της υπάρχει στο Όρος προτού κάνουν την εμφάνισή τους οι Τούρκοι στο χώρο της βυζαντινής αυτοκρατορίας. 'Ίσως θα μπορούσαμε να υποθέσουμε την ύπαρξη κάποιου μοναχού με το όνομα Καρακαλάς ή Καρακάλας -και τα δύο αυτά ονόματα ήταν πολύ γνωστά στο Βυζάντιο -, που ίδρυσε εδώ ένα μικρό μοναστήρι στις αρχές του 11ου αιώνα, στο οποίο έδωσε και το όνομά του.
Η Μονή Καρακάλλου αναφέρεται σε μια πράξη του Πρώτου Νικηφόρου (1018), όπου καθορίζονται τα σύνορά της με αυτά των Αμαλφινών και έτσι φαίνεται καθαρά η ύπαρξή της από την εποχή αυτή. Τώρα, το γεγονός ότι απουσιάζει από το Β΄ Τυπικό του Αγίου Όρους (1046), ίσως οφείλεται είτε στο ότι ήταν ακόμη μικρή και άσημη ή σε κάποιο άλλο λόγο άγνωστο σε μας σήμερα.
Ο Νικόδημος Αγιορείτης μας πληροφορεί στο Πηδάλιό του ότι διάβασε ένα χρυσόβουλλο του Ρωμανού Δ΄ Διογένη ( 1068-1071 ), όπου ο αυτοκράτορας επικύρωνε μια παλαιότερη αφιέρωση στη Μονή, που είχε σχέση με διάφορα κτήματα. από αυτό σώζεται μόνο η μολύβδινη σφραγίδα του με τις παραστάσεις του Χριστού με τον Ρωμανό και τη σύζυγό του στη μια πλευρά, και των τριών γιων τού αυτοκράτορα στην άλλη.
Επίσης από τον ίδιο αιώνα προέρχεται και ένα άλλο έγγραφο του Πρώτου (1087), όπου ανάμεσα σε άλλους αναφέρεται και ο ηγούμενος της Μονής Καρακάλλου Μιχαήλ. Στη συνέχεια της ιστορίας της και μέχρι την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως η Μονή πέρασε από διάφορες δυσάρεστες καταστάσεις. Ειδικότερα κατά τον 13ο αιώνα ερημώθηκε σχεδόν εντελώς και ανακαινίστηκε σε λίγο από τους Παλαιολόγους αυτοκράτορες Ανδρόνικο Β΄ και Ιωάννη Ε΄. Γι' αυτήν επίσης ενδιαφέρθηκαν πραγματικά ο πατριάρχης Αθανάσιος και ο Πρώτος Ισαάκ, που με έγγραφό του μαρτυρεί την άθλια κατάσταση της Μονής ύστερα από τις καταστροφικές επιδρομές των πειρατών και των Λατίνων στρατιωτών σε όλο τον 13ο αιώνα.
Μετά όμως από την κρίση αυτή, όπως μαθαίνουμε πάλι από επίσημα έγγραφα, ο αριθμός των μοναχών της Μονής αυξανόταν σιγά σιγά και παράλληλα πολλαπλασιάζονταν και οι ανάγκες της, έτσι ώστε χρειάστηκε να της παραχωρηθούν πολλά κτήματα στη Θεσσαλονίκη, στον Στρυμόνα, στη Λήμνο και αλλού, καθώς και το ανεξάρτητο κελλί του Εξυπολύτου, που βρισκόταν πιο πάνω από αυτή. Καταστράφηκε όμως πάλι η Μονή από τους πειρατές για να ξανακτιστεί τον 16ο αιώνα από τον ηγεμόνα της Βλαχίας Πέτρο, που κατόρθωσε και εξαγόρασε για λογαριασμό της από τους Τούρκους τα μετόχια της (1570) και στο τέλος μόνασε και ο ίδιος εδώ.
Τον επόμενο αιώνα ο βασιλιάς της Ιβηρίας Αρτχίλ Α΄ και ο αδελφός του Γεώργιος Βαχτάγ (1674), καθώς και ο μοναχός Ιωάσαφ και άλλοι αγιορείτες πατέρες τον 18ο αιώνα φρόντισαν πολύ για το μοναστήρι. Έτσι έφτασε σε μεγάλη ακμή και σύμφωνα με μια μαρτυρία συντηρούσε τότε μερικές εκατοντάδες μοναχούς. Εξάλλου, γύρω στα μέσα του 17ου αιώνα δωρήθηκε στην Καρακάλλου το μετόχι του αγίου Νικολάου στην Ισμαηλία.
Ο περίβολος της Μονής διαμορφώνεται τετράπλευρος και τα περισσότερα κτίριά της χρονολογούνται στα μεταβυζαντινά χρόνια. Ωστόσο σώζονται μερικά τμήματα από τις παλαιότερες οικοδομές και έτσι εκπροσωπούνται όλες σχεδόν οι εποχές.
Ειδικότερα μπορούμε να διακρίνουμε τρεις οικοδομικές περιόδους: η πρώτη τοποθετείται στα μέσα του 16ου αιώνα, όταν ο σουλτάνος Σουλεϊμάν (1535), ύστερα από τη σχετική αίτηση των ηγεμόνων της Ουγγροβλαχίας, επέτρεψε σ' αυτούς την ανοικοδόμηση της Μονής, αλλά με τον όρο να μην επεκταθούν έξω από τα θεμέλιά της και φυσικά να μην κτίσουν νέα. Τότε ιδρύθηκε το καθολικό, ανακαινίστηκαν τα κελλιά και κτίστηκε ο πύργος του αρσανά. Η δεύτερη συμπίπτει με τις αρχές του 18ου αιώνα, οπότε επισκευάστηκαν πολλές οικοδομές και έγιναν μερικές προσθήκες, και η τρίτη άρχισε αμέσως μετά την καταστρεπτική πυρκαγιά του 1875 και έγιναν η τράπεζα, η νότια πτέρυγα, ο ξενώνας και το βόρειο τμήμα της ανατολικής πλευράς της Μονής.
Η μονή Καρακάλλου πήρε μέρος στους απελευθερωτικούς αγώνες των Ελλήνων εναντίον των Τούρκων και είναι γνωστό ότι ο ηγούμενός της Δαμασκηνός το 1854 δώρισε στον οπλαρχηγό Τσάμη Καρατάσο ένα ωραίο άλογο, πράγμα που έγινε αιτία να χάσει τη θέση του και να απομακρυνθεί και από την ίδια τη Μονή.
Στο β΄ μισό του 19ου αιώνα ήρθαν εδώ πολλοί Ρώσοι μοναχοί με σκοπό να καταλάβουν τη Μονή. Σχετικές πληροφορίες αναφέρουν ότι αυτοί ήρθαν πρώτα στα εξαρτήματά της, που υπολόγιζαν να τα μετατρέψουν σε κοινόβιες σκήτες και από εκεί μετά να μπουν μέσα στη Μονή. Δεν κατάφεραν όμως τελικά να πραγματοποιήσουν τα σχέδιά τους αυτά.
Πάνω από την είσοδο στη νοτιοδυτική πλευρά της Μονής υψώνεται ο επιβλητικός πύργος της, που διατηρείται σε Καλή κατάσταση και φαίνεται από μακριά τονίζοντας περισσότερο και τον φρουριακό της χαρακτήρα.
Το καθολικό της Μονής, όμοιο και αυτό με τα άλλα του Αγίου Όρους, θεμελιώθηκε το 1548 και τελείωσε το 1563, για να γίνει μια μικρή ανακαίνισή του στις αρχές του 18ου αιώνα (1707), οπότε προστέθηκαν το κωδωνοστάσιο (1710) και ο εξωνάρθηκάς του (1714). Η τοιχογράφηση του κυρίως ναού έγινε το 1716, της λιτής το 1750 και του εξωνάρθηκα, όπου παριστάνεται ο μεγάλος κύκλος της Αποκαλύψεως, το 1763. Στο ξυλόγλυπτο μεταβυζαντινό τέμπλο του καθολικού σώζεται μια αξιόλογη φορητή εικόνα των δώδεκα Αποστόλων , έργο του γνωστού αγιορείτη ζωγράφου Διονυσίου από τη Φουρνά (1722).
Η τράπεζα του μοναστηριού στη σημερινή της μορφή είναι κτίσμα του έτους 1875 και βρίσκεται ενσωματωμένη στη νότια πλευρά του.
Φιάλη δεν υπάρχει εδώ, λόγω της πολύ περιορισμένης αυλής του μοναστηριού, όπως συμβαίνει και με λίγες ακόμη μονές στο Όρος. ΄
Εκτός από τον κεντρικό της ναό η μονή διαθέτει συνολικά άλλα 7 παρεκκλήσια, από τα οποία τα 4 είναι τοιχογραφημένα με νεότερες τοιχογραφίες. Επίσης 4 κελιά στις Καρυές, ανάμεσα στα οποία είναι το αντιπροσωπείο της, και 14 στο δάσος βορειοδυτικά από αυτή, που τα περισσότερα σήμερα μένουν ακατοίκητα
 

Αξίζει να αναφερθούμε ιδιαίτερα εδώ, έστω με λίγες λέξεις, στον πύργο του ταρσανά της Μονής. Είναι έργο του ηγεμόνα Ιωάννου Πέτρου και του ηγουμένου της μονής Γερμανού και η κατασκευή του ανάγεται στο α΄ μισό του 16ου αιώνα, όπως μας δείχνει η σχετική του επιγραφή: «'Ετος .ζμβ'(1534) ετελειώθη ο πύργος και ο αρμπακάς». Φέρει προτείχισμα και επάλξεις και σχηματίζει την πόρτα πιο ψηλά από το έδαφος, πράγμα που σημαίνει ότι η είσοδος σ' αυτόν για λόγους ασφάλειας γινόταν με σκάλα, που την έσυραν από το εσωτερικό. Στον πύργο υπήρχε μικρός ναός και τράπεζα.
Ανάμεσα στα κειμήλια της Μονής Καρακάλλου είναι ένα τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου, λείψανα πολλών αγίων, ιερά άμφια, λειτουργικά σκεύη και άλλα αντικείμενα με ιστορική και καλλιτεχνική αξία. Επίσης πολλές φορητές εικόνες από τις οποίες ξεχωρίζουν, του ασπασμού Πέτρου και Παύλου, έργο του ζωγράφου Κωνσταντίνου Παλαιοκαπά (1640), της Περιτομής του Χριστού και άλλες.
Η βιβλιοθήκη της Μονής στεγάζεται σ' ένα ιδιαίτερο ισόγειο διαμέρισμα ανατολικά του καθολικού και περιέχει 279 χειρόγραφα, από τα οποία τα 42 περγαμηνά και τα άλλα χάρτινα νεότερα. Επίσης ένα περγαμηνό λειτουργικό ειλητάριο. Στα λίγα εικονογραφημένα χειρόγραφά της έχουμε κατά κύριο λόγο επίτιτλα και αρχικά γράμματα με φυτικό διάκοσμο. Εκτός από τα χειρόγραφα στη βιβλιοθήκη φυλάσσονται και 2.500 περίπου έντυπα βιβλία.
Τέλος, στο αρχείο της Μονής σώζονται μερικά χρυσόβουλα και άλλα επίσημα έγγραφά της.
Η Μονή Καρακάλου ακολουθεί τον κοινοβιακό τρόπο ζωής από το 1813 (σιγίλιο Κυρίλλου ΣΤ΄) και κατέχει την ενδέκατη θέση στη σειρά των 20 αθωνικών μοναστηριών. Αριθμεί συνολικά 30 περίπου μοναχούς.
Πηγή: www.athos.edo.gr

24 Ιουνίου 2012

Τις εστί πλούσιος;...ο εν ολίγω αναπαυόμενος...




Μια νέα εκπομπή μπορείτε να κατεβάσετε ΕΔΩ που περιέχει μέλη του δευτέρου ήχου τα οποία έχουμε αναρτήσει Εδω.....καθώς μια ενδιαφέρουσα διήγηση από το βιβλίο του Φ.Κόντογλου το ''ευλογημένο καταφύγιο'' :
 Το Παλάτι μου....και τα ονειρά μου





Τώρα που πρασινήσανε τα δέντρα....το καλύβι μας είναι ποιο χαροποιό..
  

22 Ιουνίου 2012

    
Τα Μελωδήματα από την καινούργια μας εκπομπή μπορείτε να κατεβάσετε ...για ολόκληρο τον επόμενο μήνα....( φυσικά σε     συμπιεσμένη μορφή rar...) 
Ακούγονται  οι πρωτοψάλτες:
 -Θρ.Στανίτσας.
-Αθ.Παναγιωτίδης.
-Σπ.Μαϊδανόγλου.
-Β.Εμμανουηλίδης.
 Σε κλασσικά, αργά και σύντομα μέλη.

       καλή ακρόαση

20 Ιουνίου 2012

«ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠ’ ΤΙΣ ΛΕΓΟΜΕΝΕΣ “ΕΟΡΤΕΣ ΤΗΣ ΓΗΣ”» ; του Μητροπολἰτη Δράμας Παύλου



 Ὑπακούοντας στήν προτροπή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρός τόν μαθητή του Τίτο πού λέγει «Ἐσύ, ὅμως νά διδάσκεις ὅ,τι συμφωνεῖ μέ τή σωστή διδασκαλία», σᾶς παρακαλῶ νά ἀκούσετε μέ προσοχή τά ἑπόμενα γιατί με πολλούς τρόπους ἐπιχειρεῖται στά χρόνια μας ἡ ἀποστασία ἀπό τήν ὀρθόδοξη πίστη τῶν πατέρων μας, ἡ κατάργηση τῶν ἑορτῶν τοῦ ἑορτολογίου μας καί ἡ ἀντικατάστασή τους μέ νέες, πού ἐκφράζουν τό πνεῦμα τῆς λεγομένης «Νέας Ἐποχῆς».
 

«ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠ’ ΤΙΣ ΛΕΓΟΜΕΝΕΣ
“ΕΟΡΤΕΣ ΤΗΣ ΓΗΣ”» ; 
Ἐξωτερικά μοιάζουν ἀθῶες. Ἐνδιαφέρονται γιά τή φύση καί τό περιβάλλον, προβάλλονται ὡς πολιτιστικές, ἔχουν διασκεδαστικό καί συνάμα οἰκολογικό χαρακτήρα. Συνηθίζουν δέ νά ἀποκαλοῦνται «φεστιβάλ» ἤ καί «ἐναλλακτικά φεστιβάλ»! Στό βάθος τους ὅμως κρύβεται ἡ προσπάθεια ἀναβίωσης ἀρχαίων εἰδωλολατρικῶν... μεγαλείων!
Τό 6ο ἀπ’ τά 10 ἄρθρα τοῦ «Πιστεύω» τῆς «Νέας Ἐποχῆς» ἀναφέρει: «Τη θεά Γαία θά τήν λατρεύεις μέ πίστη»!
Ἀκριβῶς σ’ αὐτή τήν κατεύθυνση, δηλαδή τῆς λατρείας τῆς «θεᾶς Γαίας», εἶναι δρομολογημένες διάφορες ἑορτές οἱ ὁποῖες καί ἀποκαλοῦνται «Ἑορτές τῆς γῆς», οἱ ὁποῖες συνήθως διοργανώνονται, ὑποστηρίζονται καί προβάλλονται ἀπό οἰκολογικές ὀργανώσεις, τό μέγα μέρος τῶν ὁποίων (ἄν ὄχι ὅλες) ἐκεῖ ἀποβλέπουν: Στή λατρεία τῆς Γαίας – Γῆς, τῆς ...μητέρας πάντων τῶν θεῶν καί τῶν ἀνθρώπων καί τροφοῦ τους! Οἱ παγανιστές μάλιστα τήν ἐκλαμβάνουν ὡς ζωντανή ὕπαρξη, ἡ ὁποία καί ἀπαιτεῖ λατρεία! Ὑπόψη, ὅτι ὁ παγανισμός εἶναι κατά βάση λατρεία τῆς ἴδιας τῆς φύσης. Οἱ ἴδιοι λένε πώς εἶναι οἱ πλέον θερμοί οἰκολόγοι καί ἐκεῖνοι πού ἐνδιαφέρονται μέ πάθος γιά τή σωτηρία τοῦ πλανήτη, ἐπειδή θεωροῦν τή φύση «θεία» καί ὡς τέτοια τή λατρεύουν. Ὅλες δέ οἱ ἑορτές τους ἀποβλέπουν στήν ἑδραίωση τῆς λατρείας τῆς φύσης. Ἑορτάζουν ἐπιπλέον μέ ἔμφαση τά ἡλιοστάσια καί τίς πανσελήνους καί προσεύχονται στόν ἥλιο καί τή σελήνη, γνωστή καί ὡς θεά Ἑκάτη, ὅπως ὁ Ἰουλιανός ὁ Παραβάτης! Μάλιστα διάφοροι φορεῖς, ἰδιαίτερα τόν μῆνα Αὔγουστο, ἑορτάζουν τήν πανσέληνο γλεντώντας ὅλη τη νύχτα! Ὅποτε ἡ οἰκολογική εὐαισθησία πολλῶν ἀνθρώπων, γίνεται στόχος τῶν νεοπαγανιστῶν. Στελέχη τους δέ, ἔχουν εἰσχωρήσει, ὡς δῆθεν οἰκολόγοι, σέ διάφορες ὀργανώσεις, συλλόγους καί σωματεῖα προκειμένου νά προωθοῦν ἀπό ἐκεῖ καλύτερα τις θέσεις τους.
 Ὅλα αὐτά ὑπάγονται στίς «σύγχρονες» ἀντιλήψεις τοῦ Νεοπαγανισμοῦ πού μέ διαφόρους τρόπους καί διαδικασίες, θέλει νά τίς προωθήσει στήν παγκόσμια κοινωνία καί ἰδιαίτερα στή δική μας, ὡς Ὀρθόδοξη πού εἶναι.
Αὐτό προέκυψε ἀπ’ τήν δεκαετία τοῦ ’90 κι’ ὕστερα, κι’ εἶναι ἀλήθεια πώς ἔχει αὐξανόμενους ρυθμούς. Μιλοῦν γιά τό περιβάλλον, τήν ἁγνότητα τῆς φύσης, τά τοπικά γεωργικά προϊόντα, τά ὁποῖα καί λένε πώς προωθοῦν! Μέ βάση αὐτά, διοργανώνεται ἡ ἑορτή, ἤ τό ἀποκαλούμενο «φεστιβάλ», στό ὁποῖο περιλαμβάνονται ἔκθεση τῶν προϊόντων αὐτῶν, μουσικές ἐκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις.
 Ἐπιπλέον παίρνουν κι’ ἕνα τοπικό καί τάχα παραδοσιακό χαρακτήρα, για νά ξεγελιοῦνται οἱ πολλοί καί νά συμμετέχουν σ’ αὐτά. Μέ τόν τρόπο αὐτό, κάθε τόπος προσπαθεῖ νά μιμηθεῖ τόν ἄλλο, καί δεδομένης καί τῆς ἄγνοιας, σιγά – σιγά ριζώνουν στίς ἑορτές καί τίς πανηγύρεις του!
Μέ τήν μεγαλύτερη δυνατή καθιέρωσή τους, εἶναι βέβαιο πώς θά κάνουν τά πάντα, ὥστε νά ἐκτοπίσουν τίς θρησκευτικές καί ἄλλες ἑορτές μας, να ἀνατρέψουν τίς γνήσιες Ἑλληνορθόδοξες παραδόσεις μας, νά μᾶς γαλουχοῦν μέ τό δικό τους ἀλλιώτικο γάλα γιά νά μᾶς ὁδηγήσουν ἐκεῖ πού πραγματικά θέλουν καί σκοπεύουν, ὁπότε καί θά ἀποκαλυφθεῖ πλήρως τό πραγματικό τους πρόσωπο. Ἀλλά τότε θά εἶναι μᾶλλον ἀργά, ὁπότε καί οἱ ἀντιδράσεις θά εἶναι χλιαρές καί ἀσήμαντες, ἄν ὑπάρξουν κι’ αὐτές!
Φορεῖς τους εἶναι διάφοροι τοπικοί πολιτιστικοί σύλλογοι, πού κινητοποιοῦν τίς τοπικές ἀρχές καί κοινωνίες, ὁπότε ἔχουν πλέον ἕναν ἐπίσημο καί ἀκόμη πιό ἀθῶο χαρακτήρα!
Οἱ ἑορτές αὐτές τῆς γῆς, προβάλλονται ὡς «ἡ ἄλλη πρόταση τοῦ καλοκαιριοῦ» καί ἡ ἀνάδειξη τοῦ «ἐναλλακτικοῦ» καί τοῦ «διαφορετικοῦ» στίς διακοπές, τή διατροφή καί τήν ἐν γένει ζωή μας! Γι’ αὐτό καί εἶναι «κατάμεστες ὄχι μόνον ἀπό πολιτιστικές ἀλλά καί ἀπό περιβαλλοντικές δραστηριότητες».
Θέλουν νά εἶναι σαφῶς «πολυπολιτισμική ἑορτή», «μέ πρόγραμμα πολυπολιτισμικό» γι’ αὐτό κι’ ἔχουν ὡς σύνθημά τους τό «ἡ συνύπαρξη τῶν πολιτισμῶν μόνο γιορτή μπορεῖ νά εἶναι»! Ἐξάλλου πολύ εὔκολα τό διακρίνει αὐτό κανείς στό πρόγραμμα τῶν συναυλιῶν τους τό ὁποῖο εἶναι πάντοτε «πολυσυλλεκτικό καί ποικιλόχρωμο», προκειμένου νά βρίσκεται σ’ αὐτό ἀκριβῶς  τό λεγόμενο «κοσμοπολίτικο πνεῦμα» τῆς παγκοσμιοποίησης καί τῆς «Νέας Ἐποχῆς»!
Μόνο πού σ’ αὐτόν τόν πολυπολιτισμό ἀπουσιάζει τελείως ἤ μόλις διακρίνεται ἡ παραδοσιακή μας Ἑλληνική μουσική, ὅπως τό δημοτικό τραγοῦδι, γιά παράδειγμα. Αὐτό πού κυριαρχεῖ εἶναι ἡ ρόκ, τζάζ καί πόπ μουσική, ἡ λεγόμενη ἔθνικ. Γι’ αὐτό καί οἱ μουσικοί καλλιτέχνες εἶναι ἀπό κάθε μέρος τῆς γῆς. Ἐξ ἄλλου σκοπός τους εἶναι, ὅπως λένε, νά «ἀναμειγνύουν μουσικές ἀπό διαφορετικούς πολιτισμούς, νά ξεπερνοῦν πατρίδες καί σύνορα».
Ἀλλά οἱ «Γιορτές τῆς Γῆς» ἐξελίχθηκαν καί σέ... «Γιορτές Ἑλληνικῆς Γῆς», πού δέν εἶναι ἄλλες ἀπό τή... γιορτή τῆς σαρδέλας, τοῦ σκόρδου, τοῦ ροδάκινου, τῆς πατάτας, τοῦ κρασιοῦ πού αὐξάνονται καθημερινά σάν... ἐπιδημία!
 Ὅπως πληροφορούμαστε, αὐτές οἱ «Γιορτές τῆς Γῆς», ἔχουν καί μιά ἄλλη διάσταση. Πρόκειται γιά τά μουσικά φεστιβάλ πού γίνονται σέ πανέμορφα τοπία καί δάση! Διαβάζουμε λοιπόν γι’ αὐτά σέ σχετικές ἱστοσελίδες :
«Στά βουνά καί στά ποτάμια συχνάζουν, σύμφωνα μέ τούς θρύλους καί τις παραδόσεις, νύφες καί ξωτικά. Τά τελευταία χρόνια ὅμως, φαίνεται ὅτι συχνάζουν καί ἄλλες «φυλές». Κατασκηνωτές πού θέλουν νά ἀπολαύσουν τη φύση, νά κοιμηθοῦν σέ σκηνές, νά ἀκούσουν μουσική, νά συμμετάσχουν σε ποικίλες δραστηριότητες καί, τέλος πάντων, νά κάνουν κάτι διαφορετικό ἀπό τά συνηθισμένα...»!
Ὁπότε ἐκεῖ πού ὁ συγκεκριμένος τόπος ἑόρταζε τόν Ἅγιο Γεώργιο, τόν Ἅγιο Παντελεήμονα, τήν Ἁγία Παρασκευή, τήν Ἁγία Μαρίνα, τήν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου, τώρα καλεῖται νά ἑορτάζει τήν ἑορτή τῆς πατάτας, τοῦ σκόρδου καί τῆς σαρδέλας.
 Ἔπειτα, τούς γίνεται μεγάλη προβολή καί διαφήμιση, ἐνισχύονται καί οἰκονομικά, ἔχουν τήν συμπαράσταση ὅλων τῶν παραγόντων, πλαισιώνονται καί μέ καλλιτεχνικές καί ἄλλες ἐκδηλώσεις. Εἰδικά ἕνα χωριό, με ἐλάχιστους κατοίκους, πότε εἶδε τέτοια... μεγαλεία ;
Τελικά τί γίνεται ; Μέ τόν τρόπο αὐτό καταργοῦνται, ἤ ἔστω περιθωριοποιοῦνται οἱ Ἐκκλησιαστικές μας ἑορτές καί μάλιστα μέ τρόπους καί διαδικασίες πού δέν τούς ἀντιλαμβανόμαστε καί πολύ, μέ ὅ,τι αὐτό σημαίνει.
 Κι’ ἐμεῖς θά τούς ἀκολουθοῦμε... ἄδοντες ;
Σήμερα Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων ἄς παρακαλέσουμε τούς Ἁγίους Μάρτυρες νά μᾶς ἐνισχύουν ὥστε νά παραμένουμε γαντζωμένοι στήν Ἁγία μας Ἐκκλησία καί στήν ὁμολογία τῆς πίστεως στόν Λυτρωτή καί Σωτῆρα τοῦ κόσμου τόν Κύριο  ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό.    ΑΜΗΝ.
Διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν
Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΔΡΑΜΑΣ   Π Α Υ Λ Ο Σ


Ο ευσεβής βασιλιάς


- Τώρα, παιδί μου, Πως να σου διηγηθώ χωρίς δάκρια για την αρχή των ωδίνων και τη συντέλεια; Κατά τις έσχατες ημέρες θα αναδείξει ο Θεός βασιλιά κάποιο φτωχό[*]. Ο βασιλιάς αυτός θα πολιτευθεί με δικαιοσύνη, θα σταματήσει όλους τους πολέμους και θα πλουτίσει τους φτωχούς. Θα βασιλεύσει η ευτυχία όπως στην εποχή του Νώε. Οι άνθρωποι θα πλουτίσουν πολύ, θα ζουν γαλήνια και ειρηνικά, θα τρώνε, θα πίνουν, θα έρχονται σε γάμο, θα κινούνται με πολλή άνεση και θα απολαμβάνουν αμέριμνοι τα αγαθά της γης, επειδή δεν θα γίνονται πόλεμοι, θα μετατρέψουν τα σπαθιά τους σε δρεπάνια, τα βέλη σε πασσάλους, και τα δόρατα σε γεωργικά εργαλεία για να καλλιεργούν τη γη.


Αργότερα ο βασιλιάς θα στραφεί ανατολικά και θα ταπεινώσει τους Αγαρηνούς, γιατί ο Θεός είναι οργισμένος μαζί τους για τη βλάσφημη θρησκεία τους και για τη σοδομίτικη αμαρτία που κάνουν, πολλοί βέβαια απ' αυτούς θα βαπτισθούν, θα ευαρεστήσουν στον βασιλιά και θα τιμηθούν, οι υπόλοιποι όμως θα εξοντωθούν, θα καούν ή θα θανατωθούν σκληρά.

Εκείνη την εποχή το Ιλλυρικό θα επανέλθει στο βασίλειο των Ρωμαίων, ενώ η Αίγυπτος θα συνθηκολογήσει. Ο βασιλιάς αυτός θ' απλώσει το δεξί του χέρι στα γύρω έθνη, θα ημερώσει τα ξανθά γένη και θα κατατροπώσει τους εχθρούς του. Η βασιλεία του θα διαρκέσει τριανταδύο χρόνια. Για δώδεκα χρόνια δεν θα εισπράττει φόρους και δασμούς, θα ξαναχτίσει γκρεμισμένα θυσιαστήρια και θα ανοικοδομήσει ιερούς ναούς. Στις ημέρες του δεν θα γίνονται δίκες, αλλά ούτε θα υπάρχει άδικος και αδικημένος, τον βασιλιά αυτόν θα τον φοβηθεί όλη η γη, θα αναγκάσει τους ανθρώπους με τον φόβο να σωφρονισθούν, και θα εξοντώσει τους άρχοντες που παρανομούν.

Εκείνον τον καιρό ο Θεός θα φανερώσει στον βασιλιά όλο το χρυσάφι, όπου και αν βρίσκεται κρυμμένο. Κι αυτός θα το σκορπίσει «με το φτυάρι» σ' όλη τη χώρα του. Από τον πολύ πλούτο οι άρχοντες θα ζουν σαν βασιλιάδες και οι φτωχοί σας άρχοντες. Ο βασιλιάς αυτός θα κάνη μεγάλα κατορθώματα. Θα ξεκινήσει με πολύ ζήλο για να διώξει τους Ιουδαίους. Κανείς Ισραηλίτης δεν θα απομείνει μέσα σ' αυτή την Πόλη. Δεν θα ακούγονται γλέντια με λύρες, κιθάρες και άσεμνα τραγούδια. Δεν θα γίνεται τίποτα αισχρό, γιατί θα μισήσει και θα εξολοθρεύσει «εκ πόλεως Κυρίου πάντας τους εργαζομένους την ανομίαν» (Ψαλμ. Ρ΄ 8 ).

Θα επικρατήσει τότε μεγάλη χαρά και αγαλίασις. Η γη και η θάλασσα θα δίνουν πλούσια τα αγαθά τους. Η ζωή θα κυλά γαλήνια και ειρηνικά, και οι άνθρωποι θα ευφραίνονται όπως τον καιρό του Νώε, μέχρις ότου ήρθε ο κατακλυσμός.

 «Βίος του οσίου Ανδρέου του δια Χριστόν σαλού», εκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου

17 Ιουνίου 2012

Ο άθεος ...και το Άγιον Όρος

ΟΡΟΣ

Του Μητρ. Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου
15
Πριν από αρκετά χρόνια με πλησίασε κάποιος νεαρός φοιτητής. Με πολλή διστακτικότητα, άλλα και με την ένταση του απαιτητικού αναζητητή, μού δήλωσε ότι είναι άθεος, που όμως θα ήθελε πολύ να πιστέψει, άλλα δεν μπορούσε. Χρόνια προσπαθούσε και αναζητούσε, χωρίς όμως αποτέλεσμα..
Συνομίλησε με καθηγητές και μορφωμένους. Άλλα δεν ικανοποιήθηκε η δίψα του για κάτι σοβαρό. Άκουσε για μένα και αποφάσισε να μοιρασθεί μαζί μου την υπαρξιακή ανάγκη του. Μού ζήτησε μια επιστημονική απόδειξη περί υπάρξεως Θεού.
-Ξέρεις ολοκληρώματα ή διαφορικές εξισώσεις; τον ρώτησα.
-Δυστυχώς όχι, μού άπαντα. Είμαι της Φιλοσοφικής.
-Κρίμα! διότι ήξερα μία τέτοια απόδειξη, είπα εμφανώς αστειευόμενος.
Ένιωσε αμήχανα και κάπου σιώπησε για λίγο.
-Κοίταξε, του λέω. Συγγνώμη που σε πείραξα λιγάκι. Άλλα ο Θεός δεν είναι εξίσωση, ούτε μαθηματική απόδειξη. Αν ήταν κάτι τέτοιο, τότε όλοι οι μορφωμένοι θα τον πίστευαν. Να ξέρεις, αλλιώς προσεγγίζεται ο Θεός. Έχεις πάει ποτέ στο Άγιον Όρος; Έχεις ποτέ συναντήσει κανέναν ασκητή;
-Όχι, πάτερ, αλλά σκέπτομαι να πάω, έχω ακούσει τόσα. πολλά.. Αν μού πείτε, μπορώ να πάω και αύριο.
Ξέρετε κανέναν μορφωμένο να πάω να τον συναντήσω;
-Τι προτιμάς; Μορφωμένο που μπορεί να σε ζαλίσει ή άγιο που μπορεί να σε ξυπνήσει;
-Προτιμώ τον μορφωμένο. Τους φοβάμαι τους αγίους.
-Η πίστη είναι υπόθεση της καρδιάς. Για δοκίμασε με κανέναν άγιο. Πώς σε λένε; ρωτώ.
-Γαβριήλ, μου άπαντα.
Τον έστειλα σε έναν ασκητή. Του περιέγραψα τον τρόπο προσβάσεως και του έδωσα τις δέουσες οδηγίες. Κάναμε κι ένα σχεδιάγραμμα. Θα πας, του είπα, και θα ρωτήσεις το ίδιο πράγμα. Είμαι άθεος, θα του πεις, και θέλω να πιστεύσω.
Θέλω μια απόδειξη περί υπάρξεως Θεού.
-Φοβάμαι, ντρέπομαι, μου άπαντα.
-Γιατί ντρέπεσαι και φοβάσαι τον άγιο και δεν ντρέπεσαι και φοβάσαι έμενα; ρωτώ. Πήγαινε απλά και ζήτα το ίδιο πράγμα.
Σε λίγες μέρες, πήγε και βρήκε τον ασκητή να συζητάει με κάποιον νέο στην αυλή του. Στην απέναντι μεριά περίμεναν άλλοι τέσσερις καθισμένοι σε κάτι κούτσουρα. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Γαβριήλ βρήκε δειλά την θέση του. Δεν πέρασαν περισσότερα από δέκα λεπτά και η συνομιλία του Γέροντα με τον νεαρό τελείωσε.
-Τι γίνεστε, παιδιά; ρωτάει. Έχετε πάρει κανένα λουκουμάκι; Έχετε πιει λίγο νεράκι;
-Ευχαριστούμε, Γέροντα, απήντησαν, με συμβατική κοσμική ευγένεια.
-Έλα εδώ, λέει απευθυνόμενος στον Γαβριήλ, ξεχωρίζοντας τον από τους υπόλοιπους. Θα φέρω εγώ το νερό, πάρε εσύ το κουτί αυτό με τα λουκούμια. και έλα πιο κοντά να σού πω ένα μυστικό: Καλά να είναι κανείς άθεος, άλλα να έχει όνομα αγγέλου και να είναι άθεος; Αυτό πρώτη φορά μου συμβαίνει.
Ο φίλος μας κόντεψε να πάθει έμφραγμα από τον αποκαλυπτικό αιφνιδιασμό.
Πού εγνώρισε το όνομα του; Ποιος του αποκάλυψε το πρόβλημα του; Τι, τελικά, ήθελε να του πει ο γέροντας;
-Πάτερ, μπορώ να σας μιλήσω λίγο; Μόλις που μπόρεσε να ψελλίσει.
-Κοίταξε, τώρα σουρουπώνει, πάρε το λουκούμι, πιες και λίγο νεράκι και πήγαινε στο πιο κοντινό μοναστήρι να διανυκτερεύσεις.
-Πάτερ μου, θέλω να μιλήσουμε, δεν γίνεται;
-Τι να πούμε, ρε παλικάρι; Για ποιόν λόγο ήλθες;
Στο ερώτημα αυτό ένιωσα αμέσως να ανοίγει η αναπνοή μου, αφηγείται. Η καρδιά μου να πλημμυρίζει από πίστη. Ο μέσα μου κόσμος να θερμαίνεται. Οι απορίες να λύνονται χωρίς κανένα λογικό επιχείρημα, δίχως καμία συζήτηση, χωρίς την ύπαρξη μιας ξεκάθαρης απάντησης. Γκρεμίσθηκαν μέσα μου αυτομάτως όλα τα αν, τα γιατί, τα μήπως και έμεινε μόνον το πώς και το Τι από δω κι εμπρός.
Ότι δεν του έδωσε η σκέψη των μορφωμένων, του το χάρισε ο ευγενικός υπαινιγμός ενός άγιου, αποφοίτου μόλις της τέταρτης τάξης του δημοτικού. Οι άγιοι είναι πολύ διακριτικοί. Σού κάνουν την εγχείρηση χωρίς αναισθησία και δεν πονάς. Σου κάνουν την μεταμόσχευση χωρίς να σού ανοίξουν την κοιλιά. Σε ανεβάζουν σε δυσπρόσιτες κορυφές δίχως τις σκάλες της κοσμικής λογικής. Σου φυτεύουν την πίστη στην καρδιά, χωρίς να σού κουράσουν το μυαλό.
Πηγή: agioritikovima.gr

16 Ιουνίου 2012

Ήχος πρώτος.... Εωθινό Β΄

Φίλες και φίλοι μια νέα εκπομπή με επίκαιρους ύμνους από την υμνολογία της Εκκλησίας μας , και από σπάνιες ηχογραφήσεις  παραδοσιακών πρωτοψαλτών  μπορείτε να κατεβάσετε ΕΔΩ.

ΣΠ.ΜΑΪΔΑΝΟΓΛΟΥ
Στην σημερινή εκπομπή ψάλλουν οι:

ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ ΣΤΑΝΙΤΣΑΣ
ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΪΔΑΝΟΓΛΟΥ
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΚΟΥΤΖΟΥΡΑΔΗΣ
ΣΤΑΙΚΟΣ ΧΑΤΖΗΣ
ΜΑΝΟΛΗΣ ΧΑΤΖΗΜΑΡΚΟΣ
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΠΑΪΚΟΠΟΥΛΟΣ


ΑΝ ΠΑΛΙ ΕΠΙΘΥΜΗΤΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΜΌΝΟ ΤΑ ΜΕΛΗ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ LINK
                                                                                                                                                                                                                                 
ΔΗΜΟΣΘ. ΠΑΪΚΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΕΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΙΠΛΑΝΗ ΣΤΗΛΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.

ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ

ΣΤ. ΧΑΤΖΗΣ



15 Ιουνίου 2012

Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος: Ανάλυση της Θείας Λειτουργίας



Ο Σεβασμ. Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος, με τον προσιτό αλλά και βαθύ λόγο του, αναλύει την Θ. Λειτουργία ώστε να μπορέσουμε να την κατανοήσουμε καλύτερα και να βοηθηθούμε στην βαθύτερη βίωσή της, σε πέντε μέρη.


Μέρος  1ο


Μέρος 2ο

Μέρος 3ο


Μέρος 4ο


Μέρος 5ο

13 Ιουνίου 2012

Μνήμη του Αγίου-Αποστόλου Ιούδα του Θαδδαίου



Την Τρίτη  19 Ιουνίου  η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει   την μνήμη του Αγίου Αποστόλου Ιούδα τουΘαδδαίου.
Το εσπέρας της παραμονής της εορτής , Δευτέρα 18 Ιουνίου  και ώρα  20:30 μ.μ ,θα πραγματοποιηθεί Ιερά Αγρυπνία προς τιμήν του Αγίου ,  Προστάτου του Συλλόγου των Φίλων Του  Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος . Η Ιερά Αγρυπνία θα πραγματοποιηθεί στην I.M Παναγίας της Κατακεκρυμμένης –Πορτοκαλούσας στο Άργος και  θα τελειώσει περίπου  στις 12:30 το πρωί της Τρίτης.
Καλούνται όλοι οι φίλοι του Συλλόγου να τιμήσουμε με αγάπη και ευγνωμοσύνη τον Απόστολο του Χριστού μας και Προστάτη του Συλλόγου μας Άγιο Ιούδα τον Θαδδαίο  .

8 Ιουνίου 2012

Κυριακή των Αγίων Πάντων...Ομολογία της θείας του φύσεως


Μια νέα εκπομπή έχει ανέβει ΕΔΩ....με μέλη σχετικά με την Κυριακή των Αγίων Πάντων, ψάλλουν οι :π.Πανάρετος, Χρ.Θεοδοσόπουλος,Σπ.Μαϊδανόγλου, Χ.Ταλιαδώρος, Δ .Νεραντζής.
Μπορείτε να κατεβάσετε μόνο ΤΑ ΜΕΛΗ για τις επόμενες 30 ημέρες περίπου...
Καλή ακρόαση!!!!!!

 
Στο ιερό Ευαγγέλιο της εορτής των Αγίων Πάντων ο Κύριος μας παρουσιάζει δυο βασικές προϋποθέσεις για να ακολουθήσουμε όλοι μας τον δρόμο των Αγίων.
Η πρώτη προϋπόθεση η ομολογία της πίστεως. Μας διαβεβαιώνει ο Κύριος: Καθένα που θα με ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους που καταδιώκουν την πίστη μου, θα τον ομολογήσω κι εγώ ως πιστό ακόλουθό μου μπροστά στον Πατέρα μου που είναι στους ουρανούς. Εκείνον όμως που θα με αρνηθεί μπροστά στους ανθρώπους, αυτόν θα τον αρνηθώ κι εγώ και δεν θα τον αναγνωρίσω ως δικό μου μπροστά στον Πατέρα μου που είναι στους ουρανούς.
Ο Κύριος λοιπόν θέτει ως βασική προϋπόθεση της σωτηρίας μας να ομολογούμε τον Χριστό μπροστά στους διώκτες και αρνητές του. Ποιο όμως ακριβώς είναι το νόημα των λόγων αυτών του Κυρίου;  Αν κανείς μελετήσει τις αναλύσεις των ιερών ερμηνευτών, θα δει ότι εδώ ο Κύριος δεν ζητεί μία γενική και αόριστη ομολογία. Αλλά ζητεί να Τ ον ομολογούμε με συγκεκριμένο και σαφή τρόπο, να Τ ον ομολογούμε ως Σωτήρα μας και Θεό μας.
Γιατί όμως ο Χριστός μας μας ζητά μία τέτοια ομολογία; Διότι μέσα στους αιώνες κανείς δεν αρνήθηκε ότι ο Κύριος είναι ένας μεγάλος διδάσκαλος, προφήτης, αναγεννητής, φιλόσοφος. Κανείς δεν αρνήθηκε το πνευματικό και κοινωνικό του έργο. Το σημείο που ενοχλεί τους διώκτες του Κυρίου είναι ένα και μοναδικό: η θεότητά του. Διότι αυτό καθορίζει τα πάντα στη ζωή μας.
Εάν δεχθούμε τον Κύριο Ιησού Χριστό απλώς και μόνον ως ένα ιστορικό πρόσωπο ξεχωριστό και τέλειο, τότε αυτό δεν έχει καμία επίδραση στη ζωή μας. Εάν όμως Τον αποδεχθούμε και Τον ομολογούμε ως Θεάνθρωπο Διδάσκαλο Σωτήρα μας, τότε αυτό έχει καθοριστική σημασία για τη ζωή μας. Διότι τότε θα πρέπει να αποδεχθούμε όλα όσα ζητάει από εμάς και να συμμορφώσουμε τη ζωή μας με το θέλημά του.
Ο δρόμος λοιπόν προς την αγιότητα προϋποθέτει όχι μία γενική και αόριστη ομολογία πίστεως, αλλά μία πίστη και ομολογία συγκεκριμένη. Να ομολογούμε τον Κύριο μας Ιησού Χριστό ως «Θεόν αληθινόν, ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ γεννηθέντα». Και να ζούμε όπως Εκείνος θέλει. Μόνον έτσι θα μπορέσουμε να εισέλθουμε στο δρόμο των Αγίων, στο δρόμο του Χριστού.

Η πρώτη αγάπη μας

Στη συνέχεια ο Κύριος μας παρουσιάζει τη δεύτερη προϋπόθεση για τον δρόμο της αγιότητος. Ζητά απ’ όλους μας να Τον αγαπούμε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στον κόσμο. Εκείνος, λέει, που αγαπά τον πατέρα του ή τη μητέρα του περισσότερο από έμενα και με αρνείται για να μη χωρισθεί από τους γονείς του, δεν αξίζει για μένα. Κι Εκείνος που αγαπά τον γυιό του ή την κόρη του περισσότερο από έμενα, δεν είναι άξιος να λέγεται μαθητής μου. Κι Εκείνος που δεν παίρνει την απόφαση να υποστεί σταυρικό θάνατο και δεν ακολουθεί πίσω μου με την απόφαση να ακολουθήσει το παράδειγμά μου, δεν αξίζει για μένα.
Τότε Του αποκρίθηκε ο Πέτρος: Κύριε, εμείς αφήσαμε τα πάντα και Σε ακολουθήσαμε. Τι άραγε θα γίνει μ’ εμάς; Και ο Κύριος απάντησε: Όταν θα καθίσω στον θεϊκό μου θρόνο, θα καθίσετε κι εσείς Σε δώδεκα θρόνους δικάζοντας τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Και καθένας που άφησε σπίτια ή αδελφούς ή αδελφές ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή παιδιά ή χωράφια για να μη χωρισθεί από εμένα, θα λάβει πολλαπλάσια σ’ αυτή τη ζωή και θα κληρονομήσει την αιώνια ζωή. Και πολλοί που είναι εδώ πρώτοι, θα είναι στην αιώνια βασιλεία τελευταίοι, ενώ πολλοί τελευταίοι θα είναι εκεί πρώτοι.
Ο Κύριός μας εδώ θέτει ως βασική προϋπόθεση για να μας αποδεχθεί ως άξιους μαθητές του να Τον αγαπάμε περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο στον κόσμο, ακόμη και από τα πλέον αγαπημένα ιερά μας πρόσωπα, τον πατέρα μας και τη μητέρα μας. Και γιατί μας το ζητάει αυτό; Μας το ζητάει όχι γιατί έχει ανάγκη από την αγάπη μας, αλλά για το δικό μας συμφέρον. Πρωτίστως διότι όταν τα συγγενικά μας πρόσωπα βρίσκονται μακριά από το δρόμο του Θεού, υπάρχει ο κίνδυνος να επηρεάσουν κι εμάς. Έπειτα υπάρχουν πολλοί Χριστιανοί που έχουν αρρωστημένη προσκόλληση στο παιδιά τους, στους γονείς τους ή Σε άλλα συγγενικά πρόσωπα, σε βαθμό που να τα αγαπούν περισσότερο και από τον Θεό!
Ο Κύριος όμως μας ζητά να Τον αγαπούμε πάνω απ’ όλους και για έναν άλλο λόγο καθοριστικό για τη ζωή μας: Διότι θέλει να μας καταστήσει μετόχους της δικής του μακαριότητας, να μας προσφέρει ασύλληπτης αξίας δώρα, να μας προσφέρει τα πάντα. Διότι όταν αγαπάμε τον Χριστό μας περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο στον κόσμο, ζούμε από αυτή τη ζωή σ’ έναν άλλο κόσμο· στον κόσμο της Βασιλείας του Θεού. Όταν έχουμε στραμμένα τα μάτια μας σ’ Εκείνον, τότε μπορούμε να γευθούμε τα αόρατα μυστικά, τις πνευματικές ομορφιές, τα μυστήρια του Θεού. Μπορούμε να γευθούμε τη γλυκύτητα της παρουσίας του· ν’ απολαύσουμε τη μυστική κοινωνία μαζί του. Να ζούμε καθημερινά μια πνευματική ζωή αγιότητος, χάριτος. Να απολαμβάνουμε τη λατρεία και την προσευχή ως ύψιστες πνευματικές ηδονές. Έτσι θα έχουμε μέσα μας τόσο δυνατά βιώματα, που θα συνεπαίρνουν την ύπαρξή μας. Έτσι θα γίνουμε πολίτες της Βασιλείας του από αυτή τη ζωή. Ας Τον αγαπήσουμε λοιπόν πάνω απ’ όλους και απ’ όλα. Και ας εισέλθουμε στο μυστήριο της εν Χριστώ αγάπης και ζωής.

Από την χρ.φοιτ.δράση

7 Ιουνίου 2012

Εκλογοαπολογιστική Συνέλευση ΟΜ.Σ.Ι.Ε


ΟΜΟCΠΟΝΔΙΑ CΥΛΛΟΓΩΝ ΙΕΡΟΨΑΛΤΩΝ ΕΛΛΑΔΟC
Γιώργος Ναούμ
-OM.C.I.E-

Σοφοκλέους 5 . Τ.Θ 3386 / 102 10 Αθήνα
Τηλ: 210-32.43.244. Fax: 210-32.43.244
ΠΡΟΣ: Τους αξιότιμους Πρόεδρους και Μέλη των ΔΣ των Συλλόγων Ιεροψαλτών.
ΘΕΜΑ: Eκλογοαπολογιστική Συνέλευση
ΚΟΙΝ: Στους Ψάλτες και Φίλους της ΒΜ απανταχού της Ορθοδοξίας
Αγαπητοί Συνάδελφοι.
Εν όψει της εκλογοαπολογιστικής συνέλευσης της ΟΜ.Σ.Ι.Ε, ο τόπος και ο χρόνος της οποίας θα καθορισθεί από το ΔΣ την 1/6/2012 (πιθανή ημερομηνία 22 και 23 Ιουνίου) και της εκλογής του νέου ΔΣ της ΟΜΣΙΕ, επικοινωνώ μαζί σας και γραπτώς, μεταφέροντάς σας μερικές σκέψεις και απόψεις για ένα νέο ξεκίνημα, με την πίστη ότι απηχούν την γνώμη της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ψαλτών της Χώρας.
Όλοι μας γνωρ ίζουμε καλά ότι, η κατάσταση, λειτουργία και δράση όλων σχεδόν των Ιεροψαλτικών Συλλόγων της Επικράτειας είναι δραματική και απογοητευτική, σε σύγκριση με τις πραγματικές δυνατότητές μας.
Επίσης γνωρίζουμε ότι όλοι μας έχουμε μερίδιο ευθύνης, αλλά κυρίως τα ΔΣ των οργάνων και ειδικότερα οι Πρόεδροι και οι Γ. Γραμματείς, που δεν μπόρεσαν να κάνουν με την δράση των, ελκυστική και τιμητική την συμμετοχή των ψαλτών στα όργανα.
Το γνωστό αποτέλεσμα της εκπτωτικής πορείας των συλλογικών οργάνων, θα ήταν θεραπεύσιμο αν οφείλετο μόνο στην αδράνεια των προσώπων.
Πιστεύω ακράδαντα όπως και όλοι οι ψάλτες στην Χώρα ότι, τα αίτια εστιάζονται κυρίως στην έλλειψη αυτοπροσδιορισμού τόσο των ψαλτών ως Μουσικών όσο και της Μουσικής που υπηρετούμε ως τέχνη, μέσα στο σύνολο του εκκλησιαστικού, του πολιτισμικού και του κοινωνικού χώρου.
Στα πλαίσια του προβληματισμού αυτού, ως Πρόεδρος του απερχόμενου ΔΣ της ΟΜΣΙΕ και εξ ονόματος της συνόλου τάξης μας, προσπάθησα να εδραιώσω στην συνείδηση της διοικούσας Εκκλησίας, ότι τα αντιπροσωπευτικά όργανα των Ψαλτών, εκτός της συνδικαλιστικής υπόστασης, μπορούν να αποτελέσουν σημαντικό μοχλό οργάνωσης και δράσης με οραματική στόχευση του εκκλησιαστικού χώρου, τόσο σε πολιτισμικό και καλλιτεχνικό όσο και σε θεολογικό επίπεδο.
Οι προτάσεις, οι προσπάθειες και οι δράσεις προς την κατεύθυνση αυτή που θα συζητηθούν αναλυτικά στην προσεχή συνέλευσή μας, έτυχαν ουσιαστικής αποδοχής από την προϊσταμένη αρχή και θα αποτελέσουν σημαντική παρακαταθήκη για τα επόμενα ΔΣ.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της η ΟΜΣΙΕ, έθεσε οραματικές, ουσιαστικές, ρεαλιστικές και υλοποιήσιμες προτάσεις, που απασχόλησαν θετικά την ηγεσία της εκκλησίας, καρπός των οποίων ήταν η άμεσες ενέργειες υλοποίησης του σχεδίου, κατάδειξης και ανάδειξης της σπουδαίας μουσικής μας παράδοσης και την μετατροπή του ρόλου του Ψάλτη από ευκαιριακή ενασχόληση και πάρεργο σε επαγγελματικό, καλλιτεχνικό και θεολογικό προορισμό ταλαντούχων νέων της πατρίδας μας.
1) Μουσικό Κολέγιο (καλλιτεχνικής κυρίως κατεύθυνσης Βυζ & Παραδ/κής Μουσ/κής)
2) Μητροπολιτικές Μουσικές Σχολές Βυζ & Παραδ/κής Μουσ/κής, συνδεδεμένες με το Κολέγιο.
3) Ενοριακές προπαρασκευαστικές Σχολές Βυζ & Παραδ/κής Μουσ/κής σε συνεργασία με τα τοπικά ιδιωτικά και δημοτικά Ωδεία (ανταλλαγή γνωστικών αντικειμένων και καθηγητών), συνδεδεμένες με τις Μητροπολιτικές Σχολές.
4) Αντίστοιχες χορωδίες και ορχήστρες Ελληνικής Μουσικής
5) Ψαλτικό ταμείο (αυτοτροφοδοτούμενο και ενισχυόμενο από σειρά μελετημένων πηγών)
6) Σύνδεση της ΟΜΣΙΕ με τα συλλογικά όργανα των παραδοσιακών καλλιτεχνών.
7) Ένταξη των εκπαιδευτικών και καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων σε Ευρωπαϊκά προγράμματα.
8) Σύνδεση των δράσεων μας με Ευρωπαϊκά πολιτισμικά Forum
είναι μερικά από τα θέματα της ατζέντας των διαβουλεύσεων σε 20 περίπου συνεδριάσεις της προϊσταμένης αρχής με την ηγεσία της ΟΜΣΙΕ σε μόλις 16 μήνες.
Ο σχεδιασμός αυτός στοχεύει και η υλοποίησή του εξασφαλίζει σταδιακά σε βάθος χρόνου 10-15 ετών, την μετεξέλιξη του Ψάλτου σε Ψάλτη Μουσικό, σε βασικό μουσικό πολιτισμικό στέλεχος της ενορίας και της κοινωνίας μας γενικότερα. Επιπροσθέτως ο Ψάλτης του αύριο έχοντας τα καλλιτεχνικά και ακαδημαϊκά προσόντα Κολεγιακού επιπέδου, θα υπερτερεί των ομολόγων του μουσικών σε μόρια και ως εκ τούτου θα προηγείται στην επιλογή διορισμού σε θέση καθηγητή Μουσικής στα εκπαιδευτικά ιδρύματα όλων των βαθμίδων.
Βασική προϋπόθεση και στήριγμα για την υλοποίηση του έργου αυτού, αποτελεί η συμμετοχική συλλογική συσπείρωση του συνόλου των ψαλτών. Συσπείρωση ικανή και αναγκαία για να προκαλέσει την κίνηση της αγκυλωμένης εκκλησιαστικής πραγματικότητας, αγκύλωση που παρασύρει μέρα με την μέρα, χρόνο με τον χρόνο, υψηλά μηνύματα και αξίες του χριστιανισμού και της παράδοσής μας σε μαρασμό, αποκοπτώμενη σταδιακά από τον κοινωνικό ιστό.
Αναλαμβάνοντας προ 2 ετών, την τιμητική από πολλές απόψεις ευθύνη της προεδρίας του ΔΣ της ΟΜΣΙΕ, σε μία συνέλευση μόλις 21 αντιπροσώπων, των 7 εκ των 54 συνδέσμων, βρέθηκα προ μιας δραματικής εικόνας. Οικονομικό τέλμα με αρνητικό πρόσημο, αδρανείς σύλλογοι σφραγίδες, χωρίς στοιχεία επικοινωνίας, απογοητευμένοι και αδιάφοροι συνάδελφοι, πλήρες αδιέξοδο.
Με τη βοήθεια εκλεκτών συναδέλφων και παρά τα προσκόμματα διαφόρων Ψαλτικών ομάδων, ακόμη και μελών του ΔΣ, προχώρησα στην αναζήτηση των επαφών, διευθύνσεων και λοιπών στοιχείων επικοινωνίας των Συλλόγων, στην προσπάθεια για την ανασυγκρότηση και ενεργοποίηση των Συλλόγων, έχοντας σαν κίνητρο μόνο την αγάπη μου στους Ψάλτες και στην ΒΜ με την οποία ανατράφηκα και σπούδασα και την βαθειά μου πίστη στις αξίες που η Ελληνική Μουσική Παράδοση κομίζει. Διαδικασία χρονοβόρος που συνέβαλε μαζί με άλλα σημαντικά θέματα, στη καθυστέρηση της επικοινωνίας μας.
Αγαπητοί Συνάδελφοι
Προ των προκλήσεων των καιρών, εμείς οι Ψάλτες δεν πρέπει να μείνουμε αδρανείς θεατές, ταυτιζόμενοι με την σήψη και την ακινησία των θεσμών, των οργανισμών, των ηγεσιών της χώρας μας, παθογένειες που αγγίζουν και ενοχοποιούν τους πάντες. Οι χαλεποί καιροί επιβάλλουν την ανάληψη των ευθυνών που μας αναλογούν, οι οποίες δεν είναι μικρές.
Αποτελούμε σώμα 10 ίσως και 12 χιλιάδων ψυχών στην επικράτεια, μέγεθος διόλου ευκαταφρόνητο. Αν δε προσθέσει κανείς στην αριθμητική και την ποιοτική γεωγραφία μεγάλου ποσοστού των στελεχών μας, που αποτελούν σημαντικά μέλη του κοινωνικού μας ιστού, γίνεται αντιληπτό το μέγεθος της δυναμικής που μπορεί να αναπτύξει η τάξη μας και ως εκ τούτου το μέγεθος της ευθύνης μας.
Πολλές φωνές στους κόλπους μας, αποδίδουν τις ευθύνες για την κατάστασή μας αποκλειστικά και μόνο στους κληρικούς και στη διοικούσα Εκκλησία. Πιστεύω ακράδαντα ότι η άποψη αυτή αποτελεί πλάνη και ότι η βασική ευθύνη βαρύνει εμάς τους ιδίους και ιδιαίτερα τα προβεβλημένα και ικανά στελέχη μας. Απουσιάζει από την δράση μας η οραματική πρόταση και η δυναμική συσπείρωση που θα αποτελέσει καταλύτη στη σχέση Ιερατείου και Ψαλτών και αμφοτέρων με τον Μουσικό πολιτισμό της Εκκλησίας, των ενοριών και της κοινωνίας μας γενικότερα.
Επί πλέον η δική μας ευθύνη και η δική μας αδράνεια, δίνει εύφορο έδαφος να βλαστήσουν στρεβλές απόψεις περί τη μουσική μας και βρισκόμαστε προ του κινδύνου πλέον, να κυριαρχήσει η ακαδημαϊκή γνώση της ψαλτικής τέχνης και αντί του διαδραστικού όλου, Ψαλτική τέχνη και επιστήμη, να ακούμε σε πολλούς Ναούς, από πολλά Ψαλτήρια άχρωμη, ατάλαντη, άμουση, άψυχη και ασώματη Ψαλτική επιστήμη!!!!.
Αγαπητοί Συνάδελφοι, Φίλοι Ψάλτες
Σας παρακαλώ, σας προκαλώ και σας προσκαλώ λοιπόν όλους, μικρούς και μεγάλους, σπουδαίους και άσημους, μαθητές και δασκάλους, σε πανψαλτική σύναξη για την ανατροπή της πτωτικής πορείας, του ευσεβισμού, της υποκριτικής θεοσέβειας, του φαρισαϊσμού και για τον αυτοπροσδιορισμό μας ως διαδραστικούς ερμηνευτές του θείου λόγου στην Θεία λατρεία, ως χρήσιμα στελέχη των πνευματικών προϊσταμένων μας, ως μουσικούς για την κοινωνία, και ως δίαυλος επικοινωνίας της εκκλησίας μας με το ευρύ κοινό.
Ας κάνει ο καθένας μας την προσωπική του υπέρβαση, και αύριο να επικοινωνήσει με τους φίλους του συναδέλφους και να τους ενημερώσει, να τους παρακινήσει σε συστράτευση και όλοι μαζί να επαναδραστηριοποιηθούν οι Σύλλογοι, να γίνει η συνέλευση σε όλους τους Συνδέσμους στο πρώτο 15νθήμερο του Ιουνίου, να εκλεγούν οι αντιπρόσωποι, έτσι ώστε στην Συνέλευση της ΟΜΣΙΕ της οποίας την έναρξη θα τελέσει, κατά πάσα πιθανότητα, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος, να έχουμε βροντερό παρών. «Η Ισχύς εν τη ενώσει»
Με βαθειά εκτίμηση
Ο Πρόεδρος του ΔΣ της ΟΜΣΙΕ
Γιώργος Ναούμ

5 Ιουνίου 2012

Αναστάσιμα Πλ δ' παραλλαγή και μέλος




Από τον πατέρα Πανάρετο...γνωστό σε όλους του επισκέπτες αυτού εδώ του ιστοχώρου....( σχετικές πληροφορίες στην δεξιά σταθερή στήλη της σελίδα μας...) και με περισσή ..αγάπη ας απολαύσουμε τα Αναστάσιμα μέλη του πλαγίου του τετάρτου ήχου.

Σχετική θεωρία του ηχου υπάρχει ΕΔΩ

ΠΟΙΗΜΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ:


Αδέρφια, θα μου επιτρέψετε να παραθέσω όλο το κείμενο του γεροντα αυτούσιο, για τον λόγο οτι ειναι άκρως παρηγοριτικό στις μέρες που ζούμε.

Εις το όνομα της Αγίας Τριάδος
Πάρε μολύβι και χαρτί τα ρήματα να γράψεις.
Είναι προς όφελος ψυχής για όποιον τα διαβάσει.
Μα είναι και προφητικά τα λόγια του Κυρίου.
Σοφία κρύβουν μέσα τους του Θείου μεγαλείου.
Όποιος με Εμένα ενωθεί με αγάπη και ειρήνη
τίποτα να μη φοβηθεί, σε ο,τι και να...
γίνει!
Το λέω αυτό γιατί έρχονται δεινά πολύ μεγάλα
γιατί πολύ αίμα θα χυθεί μες τη φτωχή Ελλάδα.
Θα μπούνε μέσα στη Βουλή όλοι οι πεινασμένοι
χιλιάδες θα σφαχθούν εκεί τι μακελειό τους περιμένει!
Έπειτα από αυτό παιδάκια μου θα έρθει ακυβερνησία
αφού πολλοί πολιτικοί θα έχουν φύγει από τη ζωή!
Για λίγο η χώρα αυτή δεν θα έχει καπετάνιο
και είναι επικίνδυνο ο εχθρός να έρθει από πάνω.
Ο πόλεμος προ των πυλών οι Τούρκοι παραμονεύουν
και ψάχνουν μία αφορμή, αυτό πια περιμένουν!
Τότε θα έρθει ο Στρατός για λίγο να κυβερνήσει
θα φύγουν τότε οι δανειστές και ήσυχη την Ελλάδα θα αφήσουν.
Θα φύγετε από την ΕΟΚ, θα κόψτε την δραχμή σας
θα μείνετε μονάχοι σας αυτή θα ‘ναι η τιμή σας!
Για να θυμηθείτε ξανά Θρησκεία και Πατρίδα
να έρθετε εις εαυτόν σε προσευχή και σε νηστεία.
Όμως δεν θα αποφύγετε το φοβερό εχθρό σας
οι Τούρκοι θα επιτεθούν να πάρουν τα νησιά σας.
Δεν θα είναι για πολύ αυτό γιατί φωτιά τους περιμένει
από το στόλο το Ρωσικό αλλά και από τα δικά τους μέρη.
Θα τους αποδεκατίσουνε δε θα ΄χουν που να πάνε
ότι κακό σας έκαναν τώρα θα το μετράνε.
Μέσα όμως σε όλα αυτά η πείνα θα θερίζει
όποιον δεν έχει Χριστό και Παναγιά στους δρόμους θα γυρίζει.
Γι΄αυτό εσείς παιδάκια μου να λέτε λόγο Θείο
σε όποιον ζητά να μορφωθεί με Θείο μεγαλείο.
Όποιος ζητήσει να με βρεί, το Πνεύμα μου να πάρει
τίποτα να μη φοβηθεί θα έχει ότι ζητάει.
Να ‘χετε Πίστη σταθερή και με κλειστά τα μάτια
να αφεθείτε σε Εμέ και εγώ σας δίνω τα πάντα!
Δεν έχει κρίση ο Θεός, τίποτα δεν του λείπει
μπορεί να φροντίσει τον καθένα σας να στείλει ότι του λείπει!
Έτσι θα κάνω και σ΄αυτή την άθεη εποχή σας
ανάλογα την πίστη σας θα είμαι στη ζωή σας!
Θα είμαι σε όποιον με καλεί σε όποιον είναι στην αγκαλιά μου
γιατί είμαι ο Πατέρας σας και είστε τα παιδιά μου!
Ειρήνη να έχετε στην ψυχή και στην καρδιά αγάπη
για να περιφρουρείσθε πάντοτε απ’ του εχθρού το μάτι.
Πρέπει να τα περάσετε όλα αυτά που σας είπα
για να έρθει η μετάνοια να κλείσει η μαύρη τρύπα.
Αυτή που σας αποξένωσε από τη Θεϊκή αγκαλιά μου
γιατί με απαρνηθήκατε και φύγατε από κοντά μου.
Έπειτα όμως από αυτά θα έρθει η νηνεμία
όταν σε Εμένα γυρίσετε θα έρθει η ευλογία.
Μεγάλη χώρα και ένδοξη θα γίνει η Ελλάδα
με κυβερνήτη Χριστιανό θα κάνει πράγματα μεγάλα!
Πλούτο στο υπέδαφος θα βρεθεί και λείψανα Αγίων
πλούσια χώρα θα γίνετε σε χρήμα αλλά και θείων μεγαλείων!
Τα αρχαία θα διδάσκονται σε ολόκληρο τον κόσμο
παντού θα πάνε αποστολές να διδαχτεί το Ευαγγέλιο μόνο!
Η Ελλάδα θα γίνει ένδοξη αλλά και πολύ μεγάλη
θα πάρει πια τα εδάφη της που έχασε και πάλι.
Όλα αυτά θα γίνουνε γι΄αυτό προετοιμαστείτε
για τα δεινά και τα άσχημα
αλλά και για τις μέρες τις ένδοξες που θα δείτε!

Αμήν.!!!
Κώστας Πετρόπουλος,                                                               Νομικός

 

3 Ιουνίου 2012

ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ:Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 17ΗΣ ΙΟΥΝΙΟΥ ΑΛΛΑ ΣΤΗ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ

Επιμέλεια:Νίκος Παπανικολάου
Ήρθε η ώρα που πρέπει να ξυπνήσουμε. Ας αρχίσουμε με εκτενείς προσευχές και λιτανείες, εξηγεί στο κύρηγμά του για την εορτή της Πεντηκοστής ο μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος.
Παράλληλα ο Ιεράρχης ρίχνε τα  ΄΄βέλη΄΄του κατά των πολιτικών υπογραμίζοντας ότι οι πολιτικές υποχέσεις μεταμφιέστηκαν σε ανόητα ψέματα, ακατανόητα επιχειρήματα και αδικαιολόγητες επιλογές. Ένας κόσμος δίχως τόλμη και ηρωϊσμό, δίχως εξυπνάδα και πρωτοτυπία, δίχως ποιότητα και πειστικότητα, δίχως πνεύμα και ζωή.
Ο ψευτοθεός της δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων εκφυλίσθηκε σε δικαίωμα εκλο-γικής επιλογής ανάμεσα σε καταστροφικά σενάρια και σε ανίκανους διαχειριστές της καθημερινότητάς μας''.


Η εγκύκλιος του Σεβασμιωτάτου μητροπολίτη Νικολάου.
Πέρασε η κατανυκτική περίοδος του Τριωδίου, γιορτάσαμε το Πάσχα και την Ανάσταση του Κυρίου και ήδη ολοκληρώνεται και το Πεντηκοστάριο. Γιορτές γεμάτες νόημα, ευκαιρίες πλημμυρισμένες από επαγγελίες χαράς και ελπίδας, χαραγμένες από αλήθεια και προοπτική πνευματικής ελευθερίας.
Αλήθειες όπως η ψηλάφηση του Θεού από τον Θωμά, η θέα του Αναστάντος από τις Μυροφόρες, η συνάντησή Του με τους μαθητές, η συνομιλία και η φανέρωσή Του με τους δύο προς Εμμαούς, η έκχυση του Αγίου Πνεύματος που γιορτάζουμε σήμερα, προσφέρονται όχι για να τις ακούσουμε ως ιστορικές περιγραφές, ούτε για να τις παραδεχθούμε ως θρησκευτικά ιδεολογήματα, αλλά για να τις πιστεύσουμε και να διηθήσουν όλες τις λεπτομέρειες της ζωής μας.
Αυτός είναι ο κόσμος του Θεού που η Εκκλησία μας προτείνει για τον καθένα μας χωριστά και για όλους μαζί ως κοινωνία και ως οικουμένη.

Δίπλα σε αυτήν την πρόταση ζωής και ήθους στέκεται η θλιβερή εμπειρία της κοσμικής πραγματικότητος, όπως τη ζούμε στις μέρες μας. Μια κατάσταση χωρίς όραμα, χωρίς ελπίδα, χωρίς φως.

Η ανθρώπινη αποτυχία σε όλη της την έκταση. Το οικονομικό σύστημα σε κατάρρευση. Το Ευρωπαϊκό όραμα μετατράπηκε σε εφιαλτικό όνειρο.

Οι πολιτικές υποχέσεις μεταμφιέστηκαν σε ανόητα ψέματα, ακατανόητα επιχειρήματα και αδικαιολόγητες επιλογές. Ένας κόσμος δίχως τόλμη και ηρωϊσμό, δίχως εξυπνάδα και πρωτοτυπία, δίχως ποιότητα και πειστικότητα, δίχως πνεύμα και ζωή.

Ο ψευτοθεός της δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων εκφυλίσθηκε σε δικαίωμα εκλο-γικής επιλογής ανάμεσα σε καταστροφικά σενάρια και σε ανίκανους διαχειριστές της καθημερινότητάς μας.

Την ιστορική δόξα του παρελθόντος μας τη διαδέχθηκε ο παγκόσμιος διασυρμός μας και οι συνεχείς απειλές. Το μόνο που πλέον γεννά η χώρα μας είναι αδιέξοδα και αναξιοπιστία, ασυνεννοησία και ακυβερνησία.

Οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπηκαν, τα επιδόματα αφαιρέθηκαν, τα χρέη αυξήθηκαν, τα σπίτια μας φορολογήθηκαν, τα συσσίτια πλήθυναν, η φτώχεια και η ανέχεια περίσσεψαν, οι άνεργοι συναγωνίζονται σε αριθμούς τους εργαζόμενους, οι γέροντες αγωνιούν, οι νέοι ξενητεύονται, οι αναπνοές μας περιορίσθηκαν, οι ελπίδες μας στέρεψαν, τα οράματα πέθαναν.

«Τα γαρ έθνη και οι βασιλείς οίτινες ου δουλεύσουσί σοι απολούνται» (Ησ. ξ 12) και «φυλή ανόμων ερημωθήσεται» (Σοφ. Σειράχ ιστ 4). Αυτό παθαμε.

Εγκαταλείψαμε τον Θεό και ζούμε την ερήμωση και την απώλειά μας. Η παιδεία μας χωρίς αγωγή, η ιστορία μας χωρίς δόξα, η Εκκλησία μας χωρίς ομορφιά, η ζωή μας χωρίς αλήθεια, η πορεία μας χωρίς αξία. Αυτή είναι η αιτία του σημερινού μας καταντήματος. Και δεν το έχουμε καταλάβει. Το γκρέμισμα των πνευματικών θεμελίων μας συνεχίζεται απρόσκοπτα. Κάναμε το λάθος να ελπίσουμε εκεί που δεν έπρεπε. Κάναμε τον κόπο να ψηφίσουμε αυτούς που δεν αξίζουν. Κάνουμε το έγκλημα να μη μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Τελικά ούτε κυβέρνηση βλέπουμε ούτε αληθινούς ηγέτες και άρχοντες διακρίνουμε ούτε λύσεις διαφαίνονται. Όπως γράφει κάπου ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, «ο πλους εν νυκτί, πυρσός ουδαμού, Χριστός καθεύδει», η πορεία μας είναι στο σκοτάδι, φως πουθενά, και ο Χριστός κοιμάται...

Όχι, όμως αγαπητοί μου, αδελφοί∙ ο Χριστός δεν κοιμάται. Εμείς βυθι- σθήκαμε σε λησμοσύνη και σε βαθύ ύπνο. Εμείς κοιμόμαστε. Γι’ αυτό «ώρα ημάς εκ του ύπνου εγερθήναι» (Ρωμ. ιγ 11).

Καιρός να ξυπνήσουμε. Η μέρα δεν θα έρθει από μόνη της. Αυτή τη μέρα θα την φέρουμε εμείς∙ και μάλιστα όχι τόσο με τα σωστά έργα η τις ορθές επιλογές μας, όσο με την ομολογία της πίστης και την προσευχή μας.

Οι κοσμικές πολιτικές επιλογές προσδοκούν «πότε θα κάνει ξαστεριά»∙ δεν μπορούν να μας βγάλουν από τη νύχτα, ελπίζουν σε αστεράκια. Εμείς προσδοκούμε ημέρα με ήλιο, τον Ήλιο της δικαιο-σύνης.

Δεν προσδοκούμε έναν θεό που θα μας λύσει τα επίγεια προβλήματα για να Τον ξαναξεχάσουμε∙ ούτε θα αμνηστεύσει τα λάθη μας για να τα επαναλάβουμε. Πιστεύουμε στον Χριστό, στον αληθινό Θεό για να δεχθεί τη μετάνοιά μας και την πίστη μας, για να τις ποτίσει με τη χάρι Του και έτσι να φανερώσει την παρουσία Του.

Ναι! Είναι δυνατόν μέσα από το σημερινό κατάντημα να προκύψει δόξα και μεγάλη ευλογία, διότι «Μακάριον έθνος ου εστι Κύριος ο Θεός αυτού» (Ψαλμ. λβ 12)∙ μακάριο και ευλογημένο είναι το έθνος που έχει τον αληθινό Θεό ως Κύριό Του.

Αυτή είναι μια αιώνια αλήθεια που δεν ερμηνεύεται τόσο λογικά, όσο επαληθεύεται ιστορικά και δικαιολο-γείται πνευματικά. Ο δρόμος του Θεού παραμένει πάντα ανοιχτός.

Ήρθε η ώρα που πρέπει να ξυπνήσουμε. Ας αρχίσουμε με εκτενείς προσευχές και λιτανείες.

Όχι για να γλιτώσουμε από την καταστροφή. Όχι για να μας απαλλάξουν από τα μνημόνια. Όχι για να μας σβήσουν τα χρέη. Όχι για να μειωθεί η ανεργία. Όχι για να ξεφύγουμε την χρεωκοπία. Αυτά ξέρει ο Θεός αν και πως και πότε θα τα φτιάξει.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι πρώτον∙ όσοι αληθινά πιστεύουμε να μετανοήσουμε.

Να μετανοήσουμε διότι Τον ξεχάσαμε, διότι Τον εγκαταλείψαμε, Τον περιφρονήσαμε, Τον πολεμή-σαμε, απορρίψαμε τον δρόμο και τις εντολές Του. Ακόμη και όσοι Τον ομολογούμε, δυστυχώς επιλέξαμε να ζήσουμε χωρίς τη δύναμή Του.

Καλούμαστε να Τον δοξάσουμε όχι για τις επίγειες χαρές μας. Δεν υπάρχουν πλέον τέτοιες.

Να Τον δοξάσουμε για την παρουσία και την αλή-θεια Του, για το έλεος και την αγάπη Του∙ για τη μακροθυμία Του.

Καλούμαστε να Τον ομολογήσουμε σήμερα. Να ομολογήσουμε ότι «ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις, ημείς δε εν ονόματι Κυρίου Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα» (Ψαλμ. ιθ 8). Ελπίδα μας και επιστηριγμός μας είναι το όνομα του Θεού και μόνον.

Αυτός είναι το μέλλον μας και η προοπτική μας.

Και τέλος, καλούμαστε να ζητήσουμε ο Κύριος να αναδείξει άρχοντες ικανούς να αναλάβουν τις ευθύνες του τόπου μας, την προστασία της ιστορίας μας, τον σεβασμό της πίστης και της παράδοσής μας∙ ηγέτες με φόβο Θεού, με νουν Χριστού, ανιδιοτελείς πατριώτες με ξεκάθαρη προαίρεση, πολιτική σύνεση και ηρωική βούληση, διότι τέτοιους χρειαζόμαστε, μόνο τέτοιους μπορούμε να ψηφίσουμε και τέτοιους μόνο αξίζει αυτό που ονομάζεται Ελληνική ταυτό-τητα και Ορθόδοξη συνείδηση.

Παράλληλα, η δική μας γενιά, που και αυτή φαίνεται ανίκανη να υλο-ποιήσει το Τάμα των προγόνων μας, πρέπει οπωσδήποτε να το ανανεώσει με ένα νέο Τάμα. Τώρα που πεινάμε, τώρα να κτίσουμε τον ναό του Τάματός μας.

Όπως η Ορθόδοξη Αλβανία στο κέντρο των Τιράνων αυτές τις μέρες εγκαι-νιάζει το Πνευματικό Κέντρο της πίστης της, όπως οι Σέρβοι στο Βελιγράδι, οι Ρουμάνοι στο Βουκουρέστι και οι Ρώσοι στη Μόσχα, πρόσφατα μέσα στη φτώχεια τους έκτισαν τους ναούς του Σωτήρος και των Αγίων τους, κατά μείζονα λόγο εμείς τώρα πρέπει να εκπληρώσουμε το παλιό και το σύγχρονο Τάμα μας. Αυτό αξίζει περισσότερο και από τις προσευχές μας.

Γιατί τις συνοδεύει και με έργα. Σήμερα πρέπει να δείξουμε ότι περισσότερο από το να συντηρήσουμε το σώμα μας έχουμε ανάγκη να ζωογονήσουμε την πίστη μας.

Αυτό που μας λείπει δεν είναι η υλική τροφή, αλλά η σχέση μας με το πρόσωπο του Χριστού.

Αυτό που αποτελεί τη δοκιμασία μας δεν είναι η φτω-χεια και η πείνα μας, αλλά η αποξένωση από τον Θεό και η στέρησή Του.

Σας καλώ λοιπόν όλους, αγαπητοί μου αδελφοί, όσοι συμμερίζεστε αυτή την ανάγκη, όσοι συντηρούμε ψήγματα πίστης μέσα μας, να επιρρίψου-με την ελπίδα μας «επί τον Κύριον», λιτανεύοντες και προσευχόμενοι.

Να ομολογήσουμε με συντριβή την απομάκρυνσή μας από το θέλημα του Θεού και τη διάθεση της επιστροφής μας στην αδιάψευστη ελπίδα Του∙ στα δωμάτιά μας μόνοι με δάκρυα στα μάτια, στους ναούς μας όλοι μαζί με προσευχές και ολονύκτιες δεήσεις, ενδεχομένως στους δρόμους και στις πλατείες με κεριά και λαμπάδες.

Αυτά δεν είναι άγνωστα στην ιστορία μας, είναι δοκιμασμένοι δρόμοι στη ζωή του Έθνους και της Εκκλησίας μας.

Η ελπίδα μας, αδελφοί μου, δεν βρίσκεται στις εκλογές της 17ης Ιου-νίου -εκεί ίσως βρίσκεται μέρος μόνον της ευθύνης μας.

Το σύνολο των ελπίδων μας βρίσκεται στη σημερινή εορτή της Πεντηκοστής. Γιατί στα αυτιά μας ηχεί η προτροπή του προφητάνακτος Δαβίδ: «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας επί υιούς ανθρώπων οις ουκ εστι σωτηρία» (Ψαλμ. ιμε 3).

Γιατί δεν πιστεύουμε σε πολιτικούς που αλλάζουν τις υποσχέσεις τους, αλλά στο Πανάγιο Πνεύμα που αλλοιώνει τους μαθητές και «πανσόφους τους αλιείς αναδεικνύει».

Όχι σε αυτούς που διχασμένοι δεν μπορούν να φτιάξουν μια κυβέρνηση, αλλά σε Αυτόν που «εις ενότητα πάντας καλεί».

Όχι στην αλαζονική σύγχυση της σύγχρονης Βαβέλ, αλλά στην καθαρότητα του θελήματος του Θεού. Όχι στις άκαρπες προσπάθειες των ηγετών αυτού του κόσμου, αλλά στην παγκαρπία του Αγίου Πνεύματος.

«Αδελφοί, στήκετε εν τη πίστει, ανδρίζεσθε, κραταιούσθε» (Α Κορ. ιστ 13)

«Ει ο Θεός μεθ’ ημών ουδείς καθ’ ημών»